Lémbraste, amada? Floríu a abrótiga entre os cádavos.
En Vilanova comían apóutegas nenos tristes.
Caramiñas verdes! O pelo louro ulía a néveda!
Ai, a noite leda! Ai, o alcázare da calandra!
Xílgaro, dime: Sonou o axóuxere na torre?
Na noite negra fungaba a cóbrega, degrumante?
Cabeleiras longas, Rosiñia chora pol-os cómaros.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.