22 de setembro de 2012

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (XCIII).


-Pero un incidente que pode obrigarlle a ser novamente un habitante desa terra da que foxe.
O capitán Nemo miroume dun modo singular e fixo un xesto de negación, claramente expresivo da súa convicción de que nada lle obrigaría nunca a regresar a terra. Logo, díxome:
-Señor Aronnax, o Nautilus non está perdido, tranquilicese. Volverá ofrecerlle o espectáculo das marabillas do océano. A nosa viaxe non fixo máis que comezar, e eu non desexo privarme axiña que da honra da súa compañía.
-E, con todo, capitán Nemo -díxenlle, sen darme por decatado do ton irónico das súas palabras-, o Nautilus encallou no momento da pleamar. E dado que as mareas son débiles no Pacífico e que non pode vostede deslastrar ao Nautilus (o que me parece imposible), non vexo como vai sacalo á boia.
-Ten vostede razón, señor profesor, as mareas non son fortes no Pacífico. Pero no estreito de Torres hai unha diferenza dun metro entre os niveis das mareas altas e baixas. Estamos hoxe a 4 de xaneiro, e dentro de cinco días teremos lúa chea. Pois ben, moito sorprenderíame que o noso compracente satélite non levantase suficientemente estas masas de auga, facéndome así un favor que só a el quero deber.
Dito isto, o capitán Nemo, seguido do seu segundo, introduciuse no interior do Nautilus. Este permanecía completamente inmóbil, coma se os pólipos coralíferos houbéseno enquistado xa no seu indestructible cemento.
-E ben, señor? -preguntoume Ned Land, que se achegou a min tras a marcha do capitán.
-Amigo Ned, que imos esperar tranquilamente a marea do día 9, xa que parece que vai ser a lúa a encargada de pornos á boia.
-Así de sinxelo?
-Así de sinxelo.
-Como? É que o capitán non vai botar a áncora fóra, nin dispor a súa maquinaria para facer todo o posible por sacalo tirando do espía?
-Para que, posto que bastará coa marea? -dixo Conseil.
O canadense miroulle e alzouse de ombreiros. Era o mariño quen falaba nel.
-Pode vostede crerme, señor, se lle digo que este traste de ferro non volverá navegar polo mar nin baixo o mar. Xa só vale para vendelo como chatarra. Creo que chegou o momento de prescindir da compañía do capitán Nemo.
-Amigo Ned -respondín-, eu teño máis confianza que vostede no Nautilus. De todos os xeitos, dentro de catro días saberemos a que aternos sobre as mareas do Pacífico. En canto ao seu consello de darnos á fuga, pareceríame oportuno se nos achásemos á vista das costas de Inglaterra ou da Provenza, pero nestas paraxes da Papuasia a costa é moi diferente. No entanto, sempre teremos ocasión de recorrer a esta extremidade se o Nautilus non consegue saír á boia, o que, para min, sería moi grave.
-Pero, polo menos, non poderiamos pór pé en terra? -dixo Ned Land-. Aí temos unha illa. Nesa illa hai árbores. E baixo esas árbores hai animais terrestres, portadores de chuletas e rosbifs, nos que eu fincaría o dente moi gustosamente.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.