Un papel tras outro todo o maletín ía desaparecendo das exaltadas mans de Alfonso para dar paso a novas imaxes que desen paso a novos emprazamentos da trama.
Verdadeiras esencias que tralo último trazo do pincel emprendían voo polo aire como coloridas mariposas, e se ían posar inquedas nos narices do público, que as atrapaban o instante.
Aquel día consagrouse nese pequeno pobo e no mundo enteiro o que séculos máis tarde se daría en chamar cine mudo.
FIN
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.