Aforismos de Leonardo

578.- Para lograr con exactitude esa representación, empezarás por figurar as nubes, rotas e esnaquizadas, seguindo a dirección do vento, e acompañadas do po arenoso procedente das praias mariñas. 

Mostrarás tamén remos e follas arrastrados pola furiosa potencia do vento e esparexidos polo aire, xunto con mil outras cousas lixeiras. As árbores e as herbas, dobrados cara ao chan, parecerán como dispostos a seguir o curso dos ventos; os seus ramos, torcido e desviados da súa actitude natural, farán ver as súas follas en desordenada axitación. Os homes que alí se atopen estarán desfigurados polo po e rodando algúns, por terra, enredados nas súas vestimentas. Outros se manterán en pé abrazados a unha árbore para evitar que o vento os arrastre. Outros, coas mans sobre os ollos, para defendelos contra o po, estarán inclinados cara ao chan e cos seus cabelos e as súas roupas impulsadas na dirección do vento. O mar, turbulento e tempestuoso, cheo de remolinos e de espuma que cubrirá os intervalos entre as súas empinadas ondas, deixará ao vento levantar no aire axitado outra espuma máis sutil, a semellanza de néboa espesa e pechada. Aos navíos que alí se atopen figuraralos coas velas rotas en farrapos, sacudidas polo vento, xunto con anacos de cordas desprendidas; outros, cubertos de mastros esnaquizados polas ondas furiosas. Algúns homes, agarrados aos restos do naufraxio, lanzarán grandes berros. Figurarás as nubes levadas polo vento impetuoso aos altos cumes dos montes, e formando ao seu ao redor remolinos semellantes aos das ondas ao chocar cun peñasco. E o aire aparecerá espantosamente escuro, a causa do po, a néboa e as nubes tenebrosas.