H. H. Holis
A última hora da tarde dun desagradable día de outono, un topólogo de corenta anos, profesor de matemáticas nunha Universidade á que desprezaba, importunado polos seus alumnos e decepcionado por facer xa todo o importante que faría na súa vida, tropezou cun grupo de estudantes que enarboraban flores e pancartas. Antes de que puidese recuperar os libros que se lle caeron e afastarse para continuar redactando mentalmente unha memorable carta de dimisión, a súa mirada caeu sobre unha desaseada jovencita, e quedou irremediablemente atrapado.
Coa intención de romper o feitizo, achegouse osadamente a ela e díxolle:
- Non es alumna da miña clase de topología elemental?
A rapariga lamió o xeado de fresa que sostiña nunha man e respondeu, moi seria:
- Está vostede tolo. Eu non son estudante. Son unha xitana vagabunda que di a buenaventura. - Achegou o xeado aos beizos do profesor para que lamiera -. Ten vostede un lugar ao que podamos ir, e direille a buenaventura?
O matemático soubo que a rapariga non era xitana, xa que os nosos modernos e civilizados calés non se permiten o ir tan sucios como ía ela. Estaba convencido de que ela lle enganaba, pero atopábase tan deprimido que dixo:
- De acordo. Imos ao meu apartamento e dirasme a buenaventura e outras mentiras ata que o mundo se derrita.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.