Unha tarde de maio, aparellei a besta e funo visitar. Quería aconsellarme con il arredor dalgún caso profesional. Tiven que faguer unha legua de camiño.
Vivía nunha casa grande que tiña pola parte traseira un horto un pouco costoso.
Don Froilán estaba sentado na solaina, que daba ó horto. Víase dende alí todo o val de Viduedo. Era parda a tarde, morna e sin vento, como compre ó mes de maio pra que medren os froitos. Andaban as anduriñas a revolexar sobor dos hortos i a chirlar no beiral do tellado. Verdegaba o val ala no fondo, baixo do bafo grisento do río.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.