En lembranza dun trunfo sanguiñento
na terra castelán - carne lacrada
de lazarino- ergueu este moimento
a Fe, do Xenio pola man levada
Todo nel fala ó son da Eternidade.
Luqueto fai descer o ceo. A Vida,
envolveita na súa sereidade,
fica suspensa, no seu voo detida.
E, nun recucngo, a Morte, tecedeira
das invisibres redes do feitizo,
está afiando a folla da gadaña.
Diante das catro táboas de noceira
onde, podre, finou o Rei Sombrizo,
o rei meirande da cativa España.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.