Ide tomar nove ondas...

A que mito ou rito fai referencia o seguinte cantar?

"Ide tomar nove ondas

antes de que saia o día

e levaredes convosco

as nove follas de oliva."

O libro galego será o sector no que menos incidencia terán os recortes xeralizados derivados da crise

O libro será o sector no que «menos incidencia» van ter os «xeralizados recortes que a crise trae consigo», sinalou ista semana na inauguración do sexto simposio sobre fomento da lectura, organizado pola Asociación Galega de Editores, o director xeral de Promoción e Difusión da Cultura, Francisco López. Este situou o traballo da Xunta de Galicia no plano orzamentario, intentando «asentar políticas estables e continuadas de animación; e novas adquisicións de libros e publicacións electrónicas acompañadas dun esforzo pola súa difusión».
O director xeral referiuse á Biblioteca da Cidade da Cultura, e aseverou que «é xa unha realidade que pronto poderemos ver desenvolta con todos os seus fondos e servizos», e que «pode e debe tamén xogar un importante papel na difusión do libro galego e da nosa lingua, na axuda á rede de bibliotecas e á promoción da lectura».
Un total de 80 profesionais do sector deronse cita arredor do sexto Simposio Fomento da lectura: unha fronteira para o libro , que se celebrou no Centro Social Caixanova de Santiago. Un deles, Manuel Bragado, de Edicións Xerais de Galicia, resumía o obxectivo deste en «coñecer as experiencias que arredor do fomento da lectura se están levando a cabo na península Ibérica, fundamentalmente nos ámbitos escolares e no das administracións públicas; así como outras experiencias arredor dun novo fenómeno como é o do voluntariado da lectura, a promoción do hábito desde as universidades, e ese espazo de cambio de mudanza do soporte do libro, así como o propio modelo de lectura». Manuel Bragado considera que todo tempo de crise, como o que se vive actualmente, «é un tempo de oportunidade para a lectura».

Adiviña

Cal é? Cal é?

O que non o adiviña ben burro é.

Libro recomendado:

Adiviñanceiro Popular Galego de José Luis Gárfer e Concha Fernández

(Edicións Xerais).

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (VI).

Nestas circunstancias, non se sabía onde dirixir a fragata, armada para unha larga campaña e provista de formidables aparellos de pesca. A impaciencia crecía cando, o 3 de xullo, avisaron de que un vapor da liña de San Francisco a Shangai voltara a ver ao animal tres semanas antes, nos mares septentrionais do Pacífico.
Grande foi a emoción causada pola nova. Non se concederon nin vinte e catro horas de prazo ao comandante Farragut. Os seus víveres estaban a bordo. Os seus pañois desbordaban de carbón. A tripulación contratada estaba ao completo. Non tivera máis que acender o lume, quentar e saír. Non se lle perdoaría unha media xornada de retraso. O comandante Farragut non desexaba outra cosa que partir.
Tres horas antes de que o Abraham Lincoln zarpase do peirao de Brooklyn, recibín unha carta redactada nestes términos:
«Sr. Aronnax,
Profesor do Museo de París.
Fifth Avenue Hotel,
New York.
Estimado señor: Se desexa vostede unirse á expedición do Abraham Lincoln, o goberno da Unión vería con agrado que Francia estivese representada por vostede nesta empresa. O comandante Farragut ten un camarote ao seu dispor.
Moi cordialmente saúda
J. B. Hobson,
Secretario da Mariña.»

De quen é este texto?

Este o inicio dunha obra.
De cal?

- En Marte hai pouca delincuencia - observou o inspector Rawlings con tristeza -. En realidade, este é o motivo principal de que regrese ao Yard. De quedarme aquí máis tempo, perdería toda a miña práctica.

Estabamos sentados no salón do observatorio principal do espacioporto de Phobos, mirando as gretas *resecas polo sol da diminuta lúa de Marte. O foguete transbordador que nos trouxo desde Marte marcharase dez minutos antes e agora iniciaba a longa caída cara ao globo cor ocre que colgaba entre as estrelas. Media hora máis tarde, subiriamos á nave espacial en dirección á Terra..., planeta no que a maioría de pasaxeiros nunca puxeran os pés, aínda que aínda o chamaban «a súa patria»

- Ao mesmo tempo - continuou o inspector -, de cando en vez preséntase un caso que presta interese á vida. Vostede, señor Maccar, é tratante en arte, e estou seguro que oiría falar do ocorrido na Cidade do Meridiano fai un par de meses.

- Non creo - dixo o individuo gordiño e de faz olivácea ao que tomara por outro turista de regreso.

Polo visto, o inspector xa examinara a lista de pasaxeiros; pregunteime que sabería de min e tratei de tranquilizar a miña conciencia, dicíndome que estaba razoablemente limpa. Á fin e ao cabo, todo o mundo pasaba algo de contrabando pola aduana de Marte...

- A cousa acalouse - proseguiu o inspector -, pero hai asuntos que non poden manterse en segredo longo tempo. Ben, un ladrón de xoias da Terra intentou roubar do Museo de Meridiano o maior dos tesouros... a Deusa Sirena.

- ¡Iso é absurdo! - obxectei -. Naturalmente, non ten prezo... pero non é máis que un pedazo de roca arenisca. O mesmo poderían querer roubar A Mona Lisa.

- Iso xa ocorreu tamén - sorriu sen alegría o inspector -. E talvez o motivo fose o mesmo. Hai coleccionistas que pagarían unha fortuna por tal obxecto, aínda que só fose para contemplalo en segredo. Non está dacordo, señor Maccar?

- Moi certo - asegurou o experto en arte -. Na miña profesión, achamos a toda clase de chiflados.

Consellos para escribir (e III)

7º- Usa adxectivos e adverbios con moderación:

A partir dunha falsa idea de que o literario é o recargado, barroco e rechamante, téndese a tratar de imitar cunha linguaxe que soa a “Literario“ aos grandes autores. Evita tamén, sempre que sexa posible, a anteposición de adxectivos aos substantivos.

8º- Escribe con palabras sinxelas:

Para contar ben unha historia non é preciso acudir a palabras inusuais nin altisonantes, se non á naturalidade. Pregúnta: Falan os personaxes da vida real como lles fas falar a túa aos teus personaxes dentro do texto?

9º- Usa substantivos concretos:

Non se trata de facer teses filosóficas sobre a sociedade, a guerra, ou o amor, senón de contar historias imaxinarias pero concretas, empezando polos nomes propios dos personaxes, locais, rúas e cidades. En lugar de árbore, escribe piñeiro ou bidueiro. No canto de coche escribe a marca e modelo.

10º- Fai que a túa historia teña detalles e movemento:

Un conto case sempre debe “Contar algo” (Unha historia, un conflito, unha escena, un suceso). Fai que ocorran “cousas” (Non necesariamente traxedias), e que os seus personaxes se movan e fagan xestos. Describe usando todos os sentidos (Vista, oído, olfacto...). Nos detalles pequenos, visuais e tanxibles está moitas veces a maxia dunha escena ben descrita que atrapa aos lectores.

11º- Revisa todo cando termines:

Corrixe, modifica, tacha o innecesario, engade detalles e unifica o texto.

Xogos

Imaxinemos que un globo de 3,4 de diámetro metros fai unha sombra na terra e temos tamén un balón que mide 34 centímetros e queremos que faga unha sombra de igoal tamaño. A que altura teríamos que colocar o balón para que faga unha sombra igoal de tamaño que o globo?

Contos en galego para o iPhone

Editorial Galaxia presentou no Foro Internacional dos Contidos Dixitais de Madrid, os primeiros cinco contos en galego preparados para ser descargados como aplicación para iPad e iPhone. Esta iniciativa, pioneira dentro da edición galega, insírese dentro do proxecto ContoPlanet froito da colaboración entre Editorial Galaxia e a tamén galega Perro Verde Films, coa colaboración tecnolóxica de Milrayas.

Dende a tenda de Apple Store poderán descargarse os contos, con posibilidade de personalización, en galego, castelán e inglés, Puag, que noxo! e Un can no piso!, de Fina Casalderrey (ilustrados por Xan López Domínguez e Kristina Sabaite), Quen son?, de Alicia Borrás (con ilustracións de Andrés Meixide), Voces na lagoa do espantallo!, de Xan López Domínguez e Conto para non comer, de Oli (tamén ilustrado por Andrés Meixide). Durante un tempo promocional, Puag, que noxo! poderá descargarse de balde.

Unha vez que o usuario acceda á librería de ContoPlanet na tenda de Apple, atopará as cubertas de cinco libros da colección Árbore de Galaxia para escoller cal quere descargarse. A partir de aí, o entorno dixital, intuitivo e táctil, pasa a ser protagonista nun produto que permite comentar dende o primeiro instante as sensacións, a un só toque de dedo, nas principais redes sociais (facebook, twitter,...) así como recomendacións a través de email. Existirá tamén a posibilidade de acceder ao catálogo da editorial para mercar o libro físico.

Palestra era o nome orixinal do Palmeiras

O coñecido Palmeiras, club de fútbol de Sao Paulo, tivo como nome orixinal o de Palestra. A comezos do século XX, mozos italianos decidiron fundar o club co principal obxectivo de formar un equipo de fútbol que representase á enorme colonia italiana ante os equipos da elite paulista. Había pouco máis de tres décadas que Italia se reunificara, feito que non quedou moi claro para a inmensa maioría dos que xa estaban aquí.

Existían diversos clubs de italianos, pero cada un representaba unha provincia italiana ou se destinaban a outras actividades distintas ao fútbol, entón incipiente, pero que contaba con moitos practicantes e admiradores.

Tras algunhas reunións, o 26 de agosto de 1914, no Salón Alambra, fundouse un club deportivo para todos os italianos, o cal se nomeou Palestra Italia.

Adiviña

Que cousa é cousa
que anda e anda
e nunca chega
a súa casa.

Libro recomendado:
Adiviñanceiro Popular Galego de José Luis Gárfer e Concha Fernández
(Edicións Xerais).

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (V).

As calurosas polémicas suscitadas polo meu articulo déronlle unha grande repercusión. As miñas teses congregaron a un bo número de partidarios, o que se explica polo feito de que a solución que propoñía deixaba libre curso á imaxinación. O espíritu humano é moi proclive ás grandiosas concepcións de seres sobrenaturais. E o mar é precisamente o seu mellor vehículo, o único medio no que poden producirse e desenvolverse eses xigantes, ante os que os maiores dos animais terrestres, elefantes ou rinocerontes, non son máis que uns ananos. As masas líquidas transportan as maiores especies coñecidas de mamiferos, e quizá ocultan moluscos de tamaños incomparables e crustáceos terroríficos, como poderían ser langostas de cen metros ou cangrexos de duascentas toneladas.

Por qué non? Antigamente, os animais terrestres, contemporáneos das épocas xeolóxicas, os cadrúpedos, os catrománs, os reptís, os paxaros, alcanzaban unhas proporcións xigantescas. O Creador os tivera lanzado a un molde colosal que o tempo foi reducindo pouco a pouco. Por qué o mar, nas súas ignoradas profundidades, non tivera podido conservar esas grandes mostras da vida doutra idade, posto que non cambia nunca, ao contrario que o núcleo terrestre sometido a un cambio incesante? Por qué non podería conservar o mar en su seno as últimas variedades de aquelas especies titánicas, cuxos anos son séculos e os séculos milenios?

Mais estou deixándome levar por pantasmagorías que non me é posible xa sustentar. Basta xa de estas quimeras que o tempo transformou para min en realidades terribles! O repito, a opinión quedou fixada no que se refire á natureza do fenómeno e o público admitiu sen máis discusión a existencia dun ser prodixioso que non tiña nada en común coas fabulosas serpentes de mar.

Mais fronte aos que viron nisto un problema puramente científico por resolver, outros, máis positivos, sobre todo en América e en Inglaterra, preocupáronse de purgar ao océano do temible monstro, a fin de asegurar as comunicacións marítimas. As publicacións especializadas en temas industriais e comerciais trataron a cuestión principalmente dende este punto de vista. A Shippenx and Mercantile Gazette, o Lloyd, o Paquebot, A Revue Maritime et Coloniale, todas as publicacións periódicas nas que estaban representados os intereses das compañías de seguros, que ameazaban xa coa suba das tarifas das súas pólizas, coincidiron nese punto.

Xa pronunciada a opinión pública, foron os Estados da Unión os primeiros en decidirse a tomar medidas prácticas. En New York fixeron preparativos para emprender unha expedición en persecución do narval. Unha fragata moi rápida, a Abraham Lincoln, foi equipada para facerse ao mar coa maior brevidade. Abríronse os arsenais ao comandante Farragut, quen acelerou o armamento da súa fragata.

Mais como acostuma acontecer, bastou que se tivera tomado a decisión de perseguir ao monstro para que este non reaparecera máis. Ninguén volveu escoitar falar del durante dous meses. Ningún barco atopouno no seu derroteiro. Se podía dicir que o unicornio coñecía a conspiración que se estaba tramando contra el. Se tivera falado tanto del e ata polo cable transatlántico! Os bromistas pretendían que o astuto monstro tivera interceptado ao paso algún telegrama a el referido e que obraba en consecuencia.

Mañán día 20 é o Día Internacional do Neno

O día 20 de novembro quedou institucionalizado como Día Internacional
dos Dereitos do Neno, ou Día Universal da Infancia. É unha data que nos fai lembrar que un neno non é soamente un ser fráxil que necesita que se lle protexa, senón tamén unha persoa que ten dereito a ser educado, coidado e protexido alá onde nacese.

É máis, un neno é unha persoa que ten o dereito a divertirse, a aprender e a expresarse. Todos teñen dereito de ir á escola, a recibir coidados médicos e a alimentarse para garantir o seu desenvolvemento en todos os aspectos.

"Convir" significa estar de acordo acerca de algo e tomar unha responsabilidade ante o que se convén". A Convención dos Dereitos do Neno é un conxunto de normas acordadas que deben respectar todos os países que a asinaron e ratificaron.

Adoptada pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas o 20 de novembro de 1989, os artigos desta Convención propoñen novos achegues aos contidos na Declaración dos Dereitos do Neno de 1959, e fundamentalmente avanza no aspecto xurídico, ao facer aos Estados asinantes "xuridicamente" responsables do seu cumprimento.

Consellos para escribir (II)

4º- Non cambies os tempos verbais.

Se pasas do pasado ao presente sen darche conta diso, cometes un erro. Do mesmo xeito que no caso anterior, o salto ao presente nun momento de máxima acción debe ser evitado.

5º- Non utilices unha linguaxe telegráfico:
Describe o espazo, as conversas, os xestos e as accións cunha certa lóxica e extensión. Non sexas preguizoso. A idea está no teu cerebro, así que pon todos os detalles que poidas.

6º- Evita no posible o abuso de puntos suspensivos e exclamacións:
Isto non é un cómic. Na linguaxe oral coloquial teñen un uso fundamental e axudan á comunicación, pero nos textos escritos, os ruidos, por exemplo, deben ser descritos a través dos seus efectos. No canto de escribir: “Crash!".

Xogos

Lembrades a Xoan e Fran de hai tres semanas?
Que pregunta lle farías ti a eses dous para saber cal é o que sempre minte e cal di a verdade?

Día da Tolerancia

O 12 de decembro de 1996, a Asemblea Xeral da ONU convidou aos Estados Membros a que o 16 de novembro de cada ano observasen o Día Internacional para a Tolerancia con actividades dirixidas tanto aos centros de ensino como ao público en xeral (resolución 51/95). Esta resolución aprobouse tras a celebración en 1995 do Ano das Nacións Unidas para a Tolerancia, proclamado pola Asemblea en 1993 (resolución 48/126), por iniciativa da Conferencia Xeral da UNESCO; o 16 de novembro de 1995, os Estados membros da UNESCO aprobaran a Declaración de Principios sobre a Tolerancia e o Plan de Acción de Seguimento do Ano.

No Documento Final do Cume Mundial 2005 (A/RES/60/1), os Xefes de Estado e de Goberno reafirman o seu compromiso de fomentar o benestar, a liberdade e o progreso dos seres humanos en todas partes, así como de alentar a tolerancia, o respecto, o diálogo e a cooperación entre diferentes culturas, civilizacións e pobos.

Crean unha rede social galega adicada aos libros

Un novo espazo en internet está en marcha. Trátase de redelibros.com, un concepto moi ambicioso que busca ser unha rede orientada a literatura, fundamentalmente galega, en colaboración con librerías e editoriais.

Colocarán unha amplia base de libros, case de un millón de títulos aberta á consulta por internet.

Os seus creadores agardan facer deste xeito unha contribución á difusión do libro en papel ou electrónico.
Para visitalos preme aqui.

Pregunta

Queremos saber cal é o libro (e o autor) onde aparece o seguinte texto:

...
Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino, nunca digas
no puedo más y aquí me quedo.

La vida es bella, tú verás
como a pesar de los pesares
tendrás amor, tendrás amigos.
...

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (IV).

Tras as investigacións efectuadas en Inglaterra, en Francia, en Rusia, en Prusia, en España, en Italia, en América e mesmo en Turquía, houbo de rexeitarse definitivamente a hipótese dun monitor submariño.

Elo sacou de novo a relucir a idea do monstro, pese ás incesantes burlas con que o trataba a prensa, e, por ese camiño, as imaxinacións quentes deixaronse invadir por as máis absurdas fantasmagorías dunha fantástica ictiología.

Á miña chegada a New York, varias persoas me tiveran feito o honor de consultarme sobre o fenómeno en cuestión. Tivera publicado eu en Francia unha obra, en dous tomos, titulada Os misterios dos grandes fondos submariños, que tivera atopado unha excelente acollida no mundo centífico. Ese libro facía de min un especialista nese dominio, bastante escuro, da Historia Natural.

Solicitada a miña opinión, pecheime nunha absoluta negativa mentres puiden rexeitar a realidade do feito. Mais pronto, arrodeado, vinme na obriga de explicarme categóricamente. «O honorable Pierre Aronnax, profesor do Museo de París», foi conminado polo New York Herald a formular unha opinión.

Tiven que facelo. Non pudendo xa calar por máis tempo, falei. Analicei a cuestión dende todos os puntos de vista, política e centíficamente. Do moi denso artículo que publiquei no número do 30 de abril, poño a continuación un extracto.

«Así pois -decía eu-, tras examinar unha por unha as diversas hipótese posibles e rexeitado calquera outra suposición, necesario é admitir a existencia dun animal mariño dunha extraordinaria potencia.
As grandes profundidades do océano nos son totalmente descoñecidas. A sonda non puido alcanzalas. Qué hai neses lonxanos abismos? Qué seres os habitan? Qué seres poden vivir a doce ou quince millas por embaixo da superficie das augas? Cómo son os organismos deses animais?
A penas pode conxeturarse.
A solución do problema que me consultan pode revestir a forma do dilema. Ou ben coñecemos todas as variedades de seres que viven no noso planeta ou ben non as coñecemos. Se non as coñecemos todas, si a Natureza ten aínda secretos para nosoutros en ictiología, nada máis aceptable que admitir a existencia de peces ou de cetáceos, de especies ou mesmo de xéneiros novos, dunha organización esencialmente adaptada aos grandes fondos, que habitan as capas inaccesibles á sonda, e aos que un acontecemento calquera, unha fantasía, un capricho se se quere, lévalles a longos intervalos ao nivel superior do océano.
Se, polo contra, coñecemos todas as especies vivas, haberá que buscar necesariamente ao animal en cuestión entre os seres mariños xa catalogados, e neste caso eu me indinaría a admitir a existencia dun narval xigantesco.
O narval vulgar ou unicornio mariño alcanza a cotío unha lonxitude de sesenta pes. Quintuplíquese, decuplíquese esa dimensión, outórguese a ese cetáceo unha forza proporcional ao seu tamaño, auméntense as súas armas ofensivas e se obterá o animal desexado, o que reunirá as proporcións estimadas polos oficiais do Shannon, o instrumento esixido pola perforación do Scotia e a potencia necesaria para cortar o casco dun vapor.
En efecto, o narval está armado dunha especie de espada de marfil, dunha alabarda, segundo a expresión dalgúns naturalistas. Trátase dun dente que ten a dureza do aceiro. Tense atopado algúns destes dentes cravados no corpo das baleas ás que o narval ataca sempre con eficacia. Outros foron arrancados, non sen esforzo, dos cascos dos buques, atravesados de parte a parte, como unha barrena fura un tonel. O Museo da Facultade de Medicina de París posúe unha destas defensas que mide dous metros vintecinco centímetros de lonxitude e cuarenta e oito centímetros de anchura na base. Pois ben, supóñase esa arma dez veces máis forte, e o animal, dez veces máis potente, lánceselle cunha velocidade de vinte millas por hora, multiplíquese a súa masa pola súa velocidade e obterase un choque capaz de producir a catástrofe requerida.

En consecuencia, e ata dispoñer de máis amplas informacións, eu decántome por un unicornio mariño de dimensións colosais, armado non xa dunha alabarda, sino dun verdadeiro espolón como as fragatas acorazadas o os “rams” de guerra, dos que parece ter á vez a masa e a potencia motriz.

Así podería explicarse este fenómeno inexplicable, a menos que non haxa nada, a pesar do que se ten entrevisto, visto, sentido e notado, o que tamén é posible.»

Estas últimas palabras eran unha cobardía por mi parte, mais eu debía cubrir ata certo punto a miña dignidade de profesor e protexerme do ridículo evitando facer rir aos americanos, que cando rin o fan con ganas. Con esas palabras creaba unha escapatoria, mais, no fondo, eu admitía a existencia do «monstro».

Tres días para facer as entregas

Só quedan tres días (ata o quince de novembro) para facer as entregas que permitan aos participantes lograr algún dos agasallos do Club de Lectura Brigantium.

Consellos para escribir (I)

Á hora de escribir un texto de creación literaria, trata de seguir este once consellos:

1º- Antes de escribir, planifica minimamente o teu traballo:

Pensa antes cal é a historia que vas contar, os personaxes principais da túa narración e os sucesos mais importantes. Poida que mesmo ti xa saibas o final antes de escribir a primeira frase; iso non é malo.

2º- Unha vez que empezos a escribir non te pares:

Mantén as mans en movemento. Escribe e escribe contando a historia con detalles. (Irán aparecendo a medida que escribas). Mentres escribas, non te preocupes da puntuación nin da ortografía nin da sintaxe. Iso telo que corrixir ao final, cando xa terminases o teu relato, non mentres escribes.

3º- Mantén de principio a fin o mesmo punto de vista do narrador:

Non saltes da primeira á terceira persoa, e viceversa, en metade da historia.
Tes que ser capaz de manter un mesmo narrador de principio a fin do teu relato.

Xogos

BARALLA
Cunha baralla de 40 cartas e 4 paus.
Cantas haberá que sacar para estar seguros de ter 7 naipes do mesmo pau?

Oito anos do Prestige

Neste mes cúmprense oito anos do afundimento do Prestige.

O 13 de novembro de 2002 o barco sufría un temporal que provocou unha vía de auga. O 19 de novembro, tras tentar afastalo da costa, partiuse en dúas partes, afundíndose a case 4.000 metros. O petroleiro, que estaba nese momento a uns 250 quilómetros da costa galega, provocou as primeiras manchas negras na costa.

A parte afectada da costa non só tiña gran importancia ecolóxicas senón tamén unha notable industria pesqueira. O 2 de xaneiro de 2003, as manchas de combustible estaban a 50 quilómetros da costa. Posteriormente, alcanzaron a terra, orixinando un desastre ecolóxico de grandes proporcións.

Desde o desastre, os petroleiros similares ao Prestige foron apartados da costa francesa e española. A comisaria europea de transporte, a española Loyola de Palacio, prohibiu en toda a UE dos petroleiros monocasco.

Tradición Oral

Defínese como tradición oral á forma de transmitir desde tempos anteriores a cultura, a experiencia e as tradicións dunha sociedade a través de relatos, cantos, oracións, lendas, fábulas, esconxuros, mitos, contos, etc.
Transmítese de pais a fillos, de xeración a xeración, chegando até os nosos días, e ten como función primordial a de conservar os coñecementos ancestrais a través dos tempos. Dependendo do contexto os relatos poden ser antropomórficos, teogónicos, escatolóxicos, etc.

Desde épocas remotas no que o home comezou a comunicarse a través da fala, a oralidade foi fonte de transmisión de coñecementos, ao ser o medio de comunicación máis rápido, fácil e utilizado. Esta forma de transmisión adoita destorsionar os feitos co paso dos anos, polo que estes relatos sofren variacións nas maneiras de contarse, perdendo ás veces o seu sentido inicial.

A tradición oral foi fonte de grande información para o coñecemento da historia e costumes fronte aos que defenderon a historiografía como único método fiable de coñecemento da Historia e da vida.

Pregunta

Queremos saber cal é o libro (e o autor) onde aparece o seguinte texto:

...

Chegou das Américas un home rico e trouxo consigo un negriño cubano, coma quen trai unha mona, un papagaio, un fonógrafo... O negriño foi medrando na aldea, onde deprendeu a falar con enxebreza, a puntear muiñeiras, a botar aturuxos abrouxadores.

...

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (III).

2. Os pros e os contras
Na época na que aconteceron istos feitos atopabame eu de volta dunha exploración centífica emprendida nas malas terras de Nebraska, nos Estados Unidos. Na miña calidade de profesor suplente do Museo de Historia Natural de París, o goberno francés fixérame delegado naquela expedición. Tras pasar seis meses en Nebraska, cheguei a New York, cargado de preciosas coleccións, cara finais de marzo. O meu retorno a Francia estaba fixado para os primeiros días de maio. Agardando o momento de partir, ocupabame en clasificar as miñas riquezas mineralóxicas, botánicas e zoolóxicas. Foi entón cando aconteceu o incidente do Scotia.
Estaba eu perfectamente ao corrente de a cuestión que dominaba a actualidade. ¿Cómo podería non estarlo? Tivera leído e releído todos os diarios americanos e europeos, mais en balde. O misterio intrigaba. Na imposibilidade de formarme unha opinión, oscilaba dun extremo a outro. Que algo tivera, era indudable, e aos incrédulos se lles invitaba a mirar ao Scotia.
A miña chegada a Nova York, o problema estaba máis candente que nunca. A hipótese do islote flotante, do escollo inaprehensible, sostida por algunhas persoas pouco competentes, tivera quedado abandonada xa. Porque, en efecto, cómo tivera podido un escollo desprazarse con tan prodixiosa rapidez sen unha máquina no seu interior? Esa rapidez nos seus desprazamentos é o que fixo rexeitar a existencia dun casco flotante, do enorme resto dun naufraxio.
Quedaban, pois, tan só dúas solucións posibles ao problema, solucións que congregaban a dous bandos ben diferenciados: dunha parte, os que creían nun monstro dunha forza colosal, e doutra, os que se pronunciaban por un barco «submariño» dunha gran potencia motriz.
Agora ben, esta última hipótese, admisible despois de todo, non puido resistir a as investigacións efectuadas nos dous mundos. Era pouco probable que un simple particular tivera á súa disposición un enxenio mecánico desa natureza.
Onde e cando tivera podido construirlo, e cómo tivera podido manter en secreto a súa construcción?
Únicamente un goberno podía poseer unha máquina destructiva semellante. Nistos desastrosos tempos nos que o home esforzase por aumentar a potencia das armas de guerra é posible que un Estado trate de construir en secreto un arma semellante. Despois dos fusiles «chassepot», os torpedos; despois dos torpedos, os arietes submariños; despois destes.... a reacción. Ao menos, así pode agardarse.
Mais houbo de abandonarse tamén a hipótese dunha máquina de guerra, ante as declaracións dos gobernos. Tratándose dunha cuestión de interese público, pois isto afectaba ás comunicacións transoceánicas, a sinceridade dos gobernos non podía ser posta en dúbida. Ademais, ¿cómo podía admitirse que a construcción dese barco submariño tivera escapado aos ollos do público? Gardar o secreto nunha cuestión semellante é moi dificil para un particular, e ciertamente imposible para un Estado cuxas accións son concienzudamente vixiadas polas potencias rivais.

Dez días aínda para facer as entregas.

Aínda quedan dez días para participar no concurso do mes de outubro. (Lembra as actividades nas que se pode participar premendo aqui)
Anímate e participa nas actividades.
Ademais xa podes ir respondendo ás que se vaian preguntando neste mes.
Xa sabes... podes envialas ao correo da Asociación Palaestra que podes ver na Páxina de Palaestra.

Lectura en Blogs

Os Blogs son hoxe unha boa fonte de información sobre diferentes noticias de actualidade ou especializadas. De cando en vez imos ir recomendando algúns.

Hoxe traemos aqui o de Manuel Gago, xornalista e profesor da Universidade de Santiago, que fala da destrucción dun importante castro ao construir o porto exterior na Coruña.

Para saber deste acontecer preme aqui.

Xogos

Xoan e Fran estudian xuntos e son moi amigos. Teñen moitas cousas nas que se parecen e sempre están xuntos.

Os seus coñecidos saben que hai algo en que son moi diferentes; xa que un deles sempre di a verdade e o outro é un mentireiro... sempre di mentiras

Tes que buscar unha pregunta que deba ser repostada sempre "Non" tanto se a pregunta vai dirixida a Fran como a Xoan.

Pregunta

Queremos saber cal é o libro (e o autor) onde aparece o seguinte texto:

...
Mucho fas el dinero, et mucho es de amar,
al torpe fase bueno, et omen de prestar,
fase correr al cojo, et al mudo fabrar,
el que non tiene manos, dineros quiere tomar.
Sea un ome nesçio et rudo labrador,
los dineros le fasen fidalgo e sabidor,
quanto más algo tiene, tanto es más de valor,
el que non ha dineros, non es de sí señor.
...

Concurso do Mes de Outubro.

Para participar no concurso deste primeiro mes da temporada tes varias posibilidades:
- Resolver a pregunta do día vinte.
- Resolver a pregunta do día vintecatro.
- Resolver a pregunta do día vintesete.
- Participar na elaboración do Palaestra Xove.
- Detectar fallos nos post que se publicaon no mes de outubro.

O prazo de entrega é ata o 15 de novembro.

As respostas deben enviarse ao correo electrónico da Asociación que podes ver ná páxina oficial da Sociedade en palaestra.net