JOHN T. SLADEK
John T. Sladek ten fama de ser un autor desatinado, como o proban as súas novelas como Mechasm (aparecida tamén co título The reproductive system ou contos como Informe sobre As migracións do material educativo, aparecido na "Antoloxía non euclidiana/I" recompilada por Domingo Santos. Ás veces, con todo, tendo que escribir para revistas máis "clásicas" debeu deixar ao carón a súa desbocada imaxinación e cinguirse a unhas canles máis "normais". Este relato é un exemplo diso... aínda que o autor non puidese evitar salpicalo cunhas cantas pingas do seu particular mordacidade.
Inclinouse sobre ela e acariñoulle a fazula. A súa man, seca e escamosa, tiña a suavidade da lixa. Unha crispación estremeceu o rostro da bela dormente que, sen espertarse, aniñouse máis sobre si mesma para protexerse do frío.
-Espertarase cun bico-díxose el.
Non ocorreu nada. Facendo provisión de valor, puxo unha man sobre o ombreiro dela.
Dubidou. Sacudiuna con delicadeza.
-Paula, son eu-dixo.
Ela axitouse. Durante o soño provocado polos narcóticos, as súas pestanas pegáranse as unhas ás outras. Fregouse vigorosamente os ollos coas súas delicadas mans para separalas. Esperta xa, miroulle fixamente. Non deu mostras de recoñecerlle. Tanto cambiara cos anos? A súa man empezou a tremer. Ela apartouna do seu ombreiro, onde aínda repousaba. Logo os seus ollos percorreron o que lles rodeaba. Agrandáronse. A caverna estaba en penumbra, a escuridade só era turbada pola vacilante luminosidade dunha fogueira preto da entrada, cuxas chamas facían danzar as súas sombras polas ásperas paredes.Incorporouse bruscamente.
-Onde estou? Quen é vostede?
O sorriu para tranquilizala: un sorriso que sabía que lle gustaba. Na vacilante luz, ela -camisón branco, unha negra cabeleira recollida en dúas trenzas que xa empezaban a desfacerse e facían que os guechos caesen sobre os seus ombreiros- empezou a recoñecerlle. Vacilou.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.