596.- Falso esplendor.- Non contenta a vanidosa e vagabunda bolboreta de luz con poder voar comodamente no aire, e conquistada pola sedutora chama dunha vela, resolveu dirixir a ela o seu voo; pero a súa alegre carreira terminou en súbita dor. O lume consumiu, en efecto, as súas ás sutís, e o mísero insecto caeu todo queimado ao pé do candelero. Tras moitas bágoas de arrepentimento, enxugouse os húmidos ollos, e levantándoos ao ceo dixo así: Oh, mentireira luz!, a cantos como eu debes ti en pasados tempos haber tristemente enganado! Se quería ver a luz, non debín seica distinguir a verdadeira, que nos vén do Sol, da falsa, que se alimenta de vil sebo?
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.