8 de xuño de 2023
Aforismos de Leonardo
549.- Moitas barcas que as ondas envorcaran, unhas enteiras, outras esnaquizadas, levaban xente agarrada aos seus madeiros, a cal, en actitude e con movementos dolorosos, precursores dunha morte atroz, afanábase en salvarse dalgún modo. Outros, movidos pola desesperación, quitábanse a vida, abandonando a esperanza de poder soportar máis tales dores: ben arroxándose dos altos peñascos, ou estrangulándose coas propias mans. Habíaos que mataban aos seus propios fillos, sacudíndolles rapidamente o corpo enteiro contra as rocas; outros, que se ferían ou mataban coas súas propias armas; outros, en fin, se prosternaban encomendándose a Deus. Cantas nais choraban aos seus fillos mortos téndoos sobre os seus xeonllos, alzando ao ceo os abertos brazos e maldicindo, con alaridos na voz, a cólera dos deuses; ou se mordían e ensangrentaban as mans entrelazadas, e dobraban o peito sobre os xeonllos, vencidas pola angustia infinita, intolerable!
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.