548.- A outros, non bastándolles con pechar os ollos, tapábanllos coas mans postas unha sobre outra, para non ver a cruel desfeita causada pola ira divina na humana especie. Cantos queixumes desesperados partían de entre os peñascos! O ímpeto dos furacáns lanzaba polo aire grandes ramas de aciñeiras cargadas de homes.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.