A construción de hipoxeos en Exipto
Os hipoxeos de Deir o-Bahari: a tumba de Mentuhotep O templo funerario da raíña Hatshepsut
A partir do Imperio Medio, a falta de chairas nos arredores da nova capital de Tebas propiciou o desenvolvemento dun novo tipo de construción funeraria, os hipoxeos, recintos escavados nos cantiis rochosos que flanquean as marxes do Nilo. Os hipoxeos prolongaron unha tradición iniciada no Imperio Antigo, que consistía en construír tumbas horadando as paredes pétreas. A implantación do modelo de hipoxeo como conxunto arquitectónico funerario implica a adecuación á paisaxe no que se inscribe.
A diferenza do Imperio Antigo, no que os volumes das pirámides rompían coa horizontalidad das grandes extensións de area, os hipoxeos non son unha estrutura que se impón ao horizonte, senón unha articulación de volumes integrados no espazo que ofrece a contorna.
A estrutura interior dos hipoxeos conserva en gran medida a das tumbas reais do Imperio Antigo, prolongándose deste xeito cara ao interior da montaña.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.