227.- Fin do mundo: Quedando o elemento acuoso, rodeado polas ribeiras sempre máis altas dos ríos e o mar reducido gradualmente pola invasión das terras, o aire circundante que cubría a masa
reblandecida da Terra -mantido entre a auga e o lume-, verase privado da auga necesaria e co seu volume moi reducido. Os ríos perderán o seu caudal, o fértil chan deixará de brotar os seus gráciles frondas, os campos perderán o adorno das plantas renovadas; os animais, non atopando frescas herbas que pacer, morrerán; faltará a comida ás bestas rapaces: leóns, lobos e outros animais que viven da caza; e os homes, esgotados todos os expedientes, perecerán ao fin, desaparecendo da Terra o xénero humano. Abandonada así a fértil e fructuosa Terra, tornarase estéril e árida. No entanto, grazas ao
humor acuoso (encerrado no seu ventre), e por obra da vivaz natureza, continuará manifestando algo da súa virtude produtiva, ata que, desaparecida a acción do aire sutil e frío, o lume consúmaa; a súa
superficie cubrirase entón de cálidas cinzas, e este será o fin da vida terrestre.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.