—Cómo te chamas, rapaza?
—Chámome Ádega Silvan.
—Ay , Adega!... Entr' esas silvas
Quixéram' eu enredar...
Tal dixo á certa miniña
Certo diaño de rapaz
E dend' estonces antrambos
Querens' á non poder máis.
Todal-as noites d' inverno
N'as fiadas d'o lugar
Estan de groma e palique
Dend' enton Ádega e Bras;
E non hay festa n'aldea
Nin precision n'a cibdá,
Onde xuntos non s' atopen
Un galan y-outro galan.
Coñece mais sobre o autor e a súa fundación, na páxina desta última. Preme.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.