Inicio de Un trasgo burlón

Un trasgo burlón

Ola amigos!. Grazas por lerme. Chámome... bo o meu nome non importa, xa que non son o protagonista deste conto. Os protagonistas son esa tola e marabillosa xente que vive na miña cidade.

Tomemos un barrio calquera, o meu que é o que coñezo mellor. É un barrio de casas encostadas (casamatas chámanas aquí), cun diminuto xardín. Pero non quero falar da miña casa, nin do xardín, senón do garaxe.

Supoño que a maioría de vós pensardes que vos vou a contar, o numero de naves espaciais que teño aparcadas nel, ou o saltatempos de ultimo modelo que adquirín. Sinto desilusionaros, pero o meu garaxe é dos máis corrientiños: chan pintado de verde, paredes en branco, teito no que se ven as bobediñas de formigón, unha lámpada colgando do cable e uns 30 metros cadrados. Iso si, ten ata unha porta basculante, que son o único que non automatizou. Aínda que cun micrófono, un
altofalante especial e un programiña de computador, obtiven os códigos por ultrasóns de todos os meus veciños. Adóitome divertir ás veces abríndoas e pechándoas ao meu gusto, con gran desconcerto do persoal.

...