Sergio Gaut Vel Hartman
Vivira nese corpo durante máis de sesenta anos, polo que me resultaba moi difícil aceptar o novo estado, o dun envase baleiro, inútil, que se descarta despois de usado.
- Que van facer con... el? - non sabía como nomealo; foramos un tanto tempo... O biotécnico encolleuse de ombreiros; seguramente contestaba á mesma pregunta varias veces por día.
- Metémolos no depósito de usados. Eventualmente utilízase algún órgano, aínda que non creo que este sexa o caso. Como andaba do fígado? Fumaba?
- Quere dicir que os conxelan? - non só non contestei as preguntas directas (de feito resultábanme ofensivas): a miña ignorancia achega do tema acendía unha luz vermella. Temía saber. As imaxes de frizers con forma de cadaleito, apilados en naves sen luz, cribábanme sen piedade desde o día posterior á transferencia.
- Conxelalos? - O home miroume, desconcertado. Para que nos tomariamos ese traballo?
Conectámolos aos tubos e deixámolos aí ata que se lles termina a corda.
Termínaselles a corda!, unha metáfora bela e desapiadada.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.