O LIBRO DE SAN CIPRIÁN
Un día o señor Runxías díxolle ó seu compadre Goriño, a boca de xarro:
—¿Queres facerte rico pra toda a vida nesta mesma noite?
—Anque sexa agora mesmo —contestoulle Goriño—. Pro non lle vexo trazas. ¡Como non vaiamos a roubar ó vinculeiro!
—Sin roubar a ninguén, e moi honradamente.
—¡Ai compadre, ti hoxe non estás bo da cabeza!
—A cabeza, gráceas a Dios, ríxeme ben, pois non estou tolo nin borracho.
—¡Ti seica me amocas! Entón, ¿como pode ser iso de facerme rico nunha noite, sin roubalo nin herédalo nin que lie toque a un a lotería?
—Mira, ho; has de saber que eu teño o libro de San Ciprián, onde trague a maneira como se ha de facer para chamar ó demo e pidirlle cartos.
—Si non di máis que a maneira de pidilos, xa podes botar o libro no lume. O caso é que diga a maneira de dalos.
(...)
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.