ELLEN PORATH
1992
Prólogo
A medida que a noite daba paso a un grisáceo amencer, empezouse a levantar unha néboa baixa que se agarraba ao chan húmido e aos parches dispersos de neve sucia. Unha muller de cabelo negro, cos farrapos de brétema enredados ao redor das súas pernas, calzadas con botas negras, golpeaba as lonas das tendas coa man a medida que percorría o campamento silencioso. Unhas poucas ducias de soldados xa se espertaran; alzaban a vista e sorrían ao pasar a muller.
-É hora de que vos gañedes a vosa paga, folgazáns -instoulles con brusquidade aos adormecidos homes-. Imos, movédevos!
Ao seu paso escoitábanse maldicións; os soldados insultaban aos antepasados da muller mentres recollían as súas armas e púñanse as botas e os cascos. Levantáronse as solapas de entrada das tendas unha tras outra, e os homes saíron ao cortante frío invernal, axustáronse as capas de la e maldeciron o tempo desapracible.
-Polos deuses, é que ese tolo de Valdane e o seu maldito mago non podían esperar até o verán? -protestou un home de barba e bigote louros, que tiña o naris colorado polo frío, lanzando unha mirada malhumorada ás dúas tendas grandes plantadas no alto do cerro, separadas uns centos de pasos de distancia do resto do campamento.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.