Concurso adiviña o libro II

Para quen se dese por vencido co primeiro libro-acertixo, aquí ven outro.

Trátase do mesmo co anterior, adiviñar o libro que se esconde tras estas frases escollidas:

¿Como pode evitar unha muller amar a un home tan serio, tan sincero e tan valente?

O paxaro pequeno, o peixe pequeno, o animal pequeno non aprende por principios senón empiricamente.

Non teñades medo de pensar.

Gracias a Deus este é un país onde o soborno serve para algo, e todos levamos suficiente diñeiro.

Todos nos precipitamos hacia os escollos, e a fe é a nosa única áncora.

A veces penso que estamos todos tolos e que recobraremos a cordura embutidos en camisas de forza.

Quero pensar, e non o podo facer libremente se estou atado.

Estaba nas nubes e dende alí miraba todas as debilidades e necesidades dos pobres mortais.

Oe ****, se a intención de ese home non era enganarnos, é o tolo mais cabal que vin na miña vida.

Só unha muller pode axudar a un home cando ten o corazón destrozado.

Desconfío de estos períodos de tranquilidade.

Esta noite os nosos pés deben camiñar por sendeiros de espiñas; ou máis adiante, e para sempre, os pés que vostede ama camiñarán por sendeiros de lume.

A loucura sería facil de soportar en comparación cunha verdade coma esta.

-A miña tesis é esta: Quero que vostede crea.
-¿Que crea que?
-Que crea nas cousas que non pode crer.

Ah, e culpa da vosa ciencia, que todo o quere explicar, e si non o explica, di que non ai nada que explicar.

¡Ai que ver como nos afecta a prosperidade inesperada!

A enfermidade e a debilidade son egoistas e fan que os nosos ollos internos e a nosa comprensión se volvan hacia nos mesmos, en tanto que a saúde e a forza dan rienda solta ó amor, e este pode vagabundear según a sua vontade entre pensamentos e sentimentos.

Os xóvenes non se confían ós xóvenes senón ós vellos coma eu, que tantas penas e súas causas coñecín.

Síntome moi triste, aínda que son moi feliz.

O corpo desta pobre alma disfrutará da sua liberdade, aínda que a sua mente non poida agradecelo.

As mandíbulas móvense por costume

As damas de honra alegran os ollos dos que esperan a chegada da noiva; pero en canto esta chega, as damas deixan de brillar para os ollos que están satisfeitos.

A súa natureza é demasiado sensible para ir polo mundo sen problemas.

Ninguén pode poñer obxeccións a morir como un mariñeiro, na auga azul.

Os homes perderon o medo; traballan impasibles e pacientes, coa conciencia de que vai ocurrir o peor.

Debemos ter unha mente aberta, e non permitir que un pedaciño de verdade deteña a irrupción dunha verdade grande, como unha roca pequena detén o paso dun vagón de ferrocarril.

A vida non é máis ca unha espera de algo distinto do que estamos facendo.

¿Por que non permiten a unha moza que se case con tres homes?

Se tivese unha causa tan forte como a do meu pobre amigo tolo, unha causa non egoista que me fixese traballar, sería realmente a felicidade.

Ao parecer, un home sempre atopa soa a unha moza.

Ougallá estiveramos xuntas, querida, sentadas a carón do lume mentres nos espimos.

Aos homes gústalles que as múlleres , e sen duda as súas esposas, sexan tan leales coma eles; pero témome que as mulleres non sempre son tan leales coma deberan.

¡Este home perténceme, non vos acerquedes a el, ou volas teredes que ver conmigo!

"As miñas tablillas, rápido, as miñas tablillas.Ora é xa de que o escriba",etc.

-¿Sabe que día é hoxe?
Contesteille que 4 de maio. Ela negou coa cabeza e dixo:
-¡Si claro!Pero ¿sabe que dia é?

De vez en cando, os cabalos parecian levantar a cabeza e husmear recelosamente o aire.