Aforismos de Leonardo

599.- Habendo así convertido os intersticios por onde introducía o seu alento en alegres xanelas para o seu uso, iluminaba, co brillo das rutilantes faíscas que iluminaba, co brillo das rutilantes faíscas que despedía o espazo da pechada cociña, disipando a escuridade que a entenebrecía. As chamas, desbordando ao fin, mesturábanse co aire circundante e mostraban o seu xúbilo cantando con doces murmurios de suaves sons...