JOHN GARDNER
A boa narrativa non se ocupa dos códigos de conduta -ou, en todo caso, faio indirectamente- O novo escritor que comprende porqué é máis intelixente presentar o caso de Frank e Wanda como unha historia de dilema, sufrimento e necesidade de optar por unha ou outra alternativa está en situación de comprender a xenerosidade da boa narrativa. O escritor intelixente, para conferir forza ao seu relato, confía nos personaxes e no argumento, e non na treta de gardarse información, nin sequera en facelo ao final.
Dito doutra maneira, o escritor procede abertamente, evoluciona na corda frouxa, sen rede. E tamén é xeneroso no sentido de que, a pesar do seu dominio das técnicas narrativas, só recorre ás que conveñen á
historia: é, literalmente, servidor desta e non un doncel que utiliza a historia como mera escusa para alardear. Aínda que isto non quere dicir que o escritor non conceda importancia á realización. As técnicas que emprega porque a historia esíxeo emprégaas con brillantez. Traballa totalmente ao servizo da historia, pero con elegancia.
Dito doutra maneira, o escritor procede abertamente, evoluciona na corda frouxa, sen rede. E tamén é xeneroso no sentido de que, a pesar do seu dominio das técnicas narrativas, só recorre ás que conveñen á
historia: é, literalmente, servidor desta e non un doncel que utiliza a historia como mera escusa para alardear. Aínda que isto non quere dicir que o escritor non conceda importancia á realización. As técnicas que emprega porque a historia esíxeo emprégaas con brillantez. Traballa totalmente ao servizo da historia, pero con elegancia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.