Aquel verán, a señora Blaha, esposa dun pequeno funcionario do ferrocarril de Turnan, Wenceslas Blaha, foi pasar algunhas semanas no seu pobo natal. Era un burgo asaz pobre e banal, situado na chaira pantanosa de Bohemia, na rexión de Nimburg. Cando a señora Blaha, que a pesar de todo sentíase aínda en certa medida citadina, volveu ver todas esas casiñas miserables, creyóse capaz dunha acción caritativa. Entrou en casa dunha campesiña que coñecía e sabía que tiña unha filla, para proporlle levar á rapariga á súa morada na cidade, e tomala ao seu servizo. Pagaríalle un modesto salario e, ademais, a rapariga gozaría da vantaxe de estar na cidade e de aprender alí moitas cousas. (A señora Blaha mesma non se daba conta moi ben do que a moza debía aprender alá). A campesiña discutiu a proposición co seu marido, quen non cesaba de engurrar as cellas e que, para comezar, limitouse a cuspir diante del a guisa de resposta. Preguntou por fin:
-Di, pois, é que a dama sabe que Ana é un pouco...?
Dicindo isto, axitou a súa man morena e rugosa ante a súa fronte cunha folla de castiñeiro.
-Imbécil -respondeu a campesiña-. Non iremos con todo a...
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.