362.- «Non sabes ti que a nosa alma se compón de harmonía, e que esta esixe contemporaneidade das partes, na cal os obxectos se fagan ver ou ouvir en xustas proporcións? Non ves que na túa ciencia, esa contemporaneidade non existe, senón que así a todo unha parte nace da outra sucesivamente, e non nace a subseguinte se o antecedente non morre?»
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.