30 de xullo de 2019

HISTORIA DA ARTE

A representación animal
En contraste coa representación humana, na do animal utilízanse todos os recursos expresivos dispoñibles con obxecto de chegar ao máximo naturalismo. Os animais aparecen primorosamente detallados, o seu corpo está dotado dunha vivacidad que contrasta coa rixidez dos corpos humanos. O pintor se desentiende un pouco da convención e imprime trazos soltos. A aplicación da cor está chea de matices. Este contraste entre as representacións humanas e animais mantense ao longo de toda a historia da arte exipcio.

A concepción do espazo e a composición
Na pintura exipcia non hai virtualidade espacial, as figuras son planas e inscríbense nunha superficie que non enmascara este aspecto formal. Con todo, deben haber todos os elementos indispensables para que a natureza volumétrica do representado sexa descifrable. A realidade tridimensional, por outra banda, está traducida a unha serie de convencións precisas que se mantiveron ao longo do trinta séculos de historia desta civilización. Cando se quere representar figuras en profundidade estas se superponen unhas a outras. Nunha pintura, procedente da tumba de Nebamun (Museo Británico, Londres), un rabaño de bueyes está disposto en fila horizontal, o que debe interpretarse en clave de profundidade. Para proporcionar esta sensación repetiuse a imaxe do animal escalonadamente, en sentido horizontal, unha fórmula que dá a entender que as figuras están unhas detrás doutras. Noutras ocasións o sentido do escalonamiento é vertical, como se pode observar no ronsel de Mentueser (V dinastía, tumba de Abydos), na que os alimentos da mesa de ofrendas represéntanse formando unha gran montaña.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.