Ambrose Bierce
Nunha tarde asollada de outono, un neno perdido no campo, lonxe da súa rústica vivenda, entrou nun bosque sen ser visto. Sentía a nova felicidade de escapar a toda vixilancia, de andar e explorar á ventura, porque o seu espírito, no corpo dos seus antepasados, e durante miles e miles de anos, estaba habituado a cumprir fazañas memorables en descubrimentos e conquistas: vitorias en batallas cuxos momentos críticos eran centurias, cuxos campamentos triunfais eran cidades talladas en peñascos. Desde o berce da súa raza, ese espírito lograra abrirse camiño a través de dous continentes e despois, franqueando o ancho mar, penetrara nun terreo onde recibiu como herdanza a guerra e o poder.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.