A estatuaria exipcia
A abundancia de estatuas en tumbas e templos responde a necesidades rituais. A función das estatuas derívase da necesidade de que a imaxe axude ao espírito do defunto a volver á vida. Son o receptáculo da enerxía vital do defunto, o ka, e garanten a outra vida no caso de que o corpo material desapareza ou se descompoña. As estatuas non son, pois, unha simple copia da persoa desaparecida. Mentres exista a estatua do defunto, pequena ou grande, a vida do modelo prolongarase na súa imaxe. O ka podía viaxar polo transmundo, pero necesitaba dunha forma concreta real para seguir vivindo, cando regresase das súas viaxes. A cabeza é a parte máis importante da figura, pois serve para indicar á alma do defunto o lugar onde debe depositarse. Con todo, non existe retrato, tal e como nós entendémolo, isto é, como fiel reprodución dos trazos do representado. O serdab era a cámara oculta, adxacente á cámara mortuoria, reservada para a estatua-soporte do ka. Preservábase co fin de protexela ante continxencias externas que puidesen destruíla. As estatuas tamén se colocaban nos templos para facilitar ao defunto o goce e participación nos rituais vivificadores, por iso o serdab tiña unha pequena abertura á altura dos ollos da estatua, que permitía a observación das cerimonias desde a antecámara. Así se explica a proliferación de esculturas dun mesmo personaxe nas diferentes dependencias sepulcrais, pois cada unha destas representacións debía cumprir con ritos funerarios diversos que esixían a súa presenza.
Moitas destas estatuas quedaban ocultas aos ollos da xente, xa que non foron pensadas para ser contempladas. Agora ben, para cumprir co seu destino sacro era condición indispensable a máxima perfección na factura da obra. A adecuación entre forma e función é o principio básico de toda a estatuaria exipcia. Para conseguir a integración destes fins fixáronse unhas normas que debían respectarse con absoluta fidelidade en todos os talleres de escultura. Isto explica, claramente, o carácter normativo da arte exipcio.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.