Atenea e Aracne

No primeiro semestre do ano falaramos de Atenea e Aracne. Lembras?

Aracne foi unha moza tan hábil na arte do tecido que se atreveu a desafiar á deusa Atenea, patroa das artes e dos oficios, a unha competición. Mentres que Atenea tecía un tapiz que representaba aos deuses e as deusas en todo o seu esplendor, Aracne tecía un que ilustraba os seus romances. Furiosa pola perfección da obra da rapariga, Atenea arrincou os seus fíos e Aracne quedou presa neles. Con todo, por piedade, Atenea soltou a corda e transformouna en telaraña e fixo o mesmo con Aracne, que a convirtó en araña, de aí o nome dos arácnidos e das arañas.

ANQUISES

Afrodita (Venus para os romanos) namorouse de Anquises con quen tivo a Eneas, o fundador de Roma. Un dos escasos exemplos en que unha deusa uniuse a un mortal e tivo un fillo con el. Pero a deusa prohibíralle que o divulgase. Anquises, con todo, vangloriouse diso ante os seus amigos, polo que foi castigado coa cegueira.
Vello e cego, é rescatado da fumarenta cidade de Troia polo seu fillo Eneas, quen o traslada nas súas costas até as costas itálicas.

Paris

Paris: Tamén chamado Alexandre era fillo de Príamo e de Hécuba, rei e raíña de Troia. Unha profecía anticipara que Paris causaría a ruína de Troia e, por esa razón, Príamo abandonouno no monte Ida, onde uns pastores atopárono e criárono. 

Estaba a coidar á súa ovella, cando se suscitou unha discusión entre as deusas Hera, Atenea e Afrodita acerca de quen era a máis bela. As tres deusas solicitaron que fixese de xuíz. Cada unha delas tentou sobornalo: Hera prometeulle que sería soberano de Europa e Asia, Atenea que lle axudaría a lograr a vitoria de Troia contra os gregos, e Afrodita que lle concedería a muller máis fermosa do mundo, Helena, a esposa de Menelao, rei de Esparta. 

Paris elixiu a Afrodita, aínda que en realidade estaba namorado da ninfa Enone. A súa decisión fixo que Hera e Atenea tornáronse inimigas acérrimas do seu país. Este feito, unido ao rapto de Helena en ausencia de Menelao, desatou a guerra de Troia. Ao décimo ano do sitio de Troia, Paris e Menelao estableceron un combate singular corpo a corpo. Menelao lograría facilmente a vitoria se non interviñese Afrodita, que envolveu a Paris nunha nube e levouno de volta a Troia pero, antes da caída da cidade, foi ferido mortalmente polo porteiro Filoctetes e acudiu entón a Enone, para que o curase cunha droga máxica que tiña. Ela negouse pero, cando Paris morreu, decidiu suicidarse transida de pena.

Atenea

A mitoloxía grega sitúase na disputa entre Palas Atenea e Poseidón polo poder sobre Atenas, Ambos acordaron que cada un faría un regalo ós atenienses e que estes elixirían o que preferisen. Poseidón bateu o chan co seu tridente e fixo brotar unha fonte, pero a súa auga era salgada e polo tanto non moi útil, mentres que Atenea ofreceu a primeira oliveira, co que Atenea quedou como patroa, pois a árbore dá madeira, olivas e aceite. Crese que esta historia alude a un enfrontamento entre os habitantes da época micénica e os inmigrantes posteriores.

Unha muller chamada Aracne alardeou en certa ocasión de ser mellor tecedeira que Atenea, a deusa da tecedura. Atenea apareceuse disfrazada como unha anciá e díxolle que se arrepentise da súa hubris, pero en lugar de facelo Aracne desafiou a Atenea a un concurso. A anciá quitouse o disfrace e empezou o concurso. Atenea teceu unha representación do conflito con Poseidón preto de Atenas, mentres que Aracne teceu unha das moitas fazañas de Zeus. Atenea enfureceuse pola habilidade de Aracne e a súa elección de tema, e cun toque engaiolouna cunha tremenda culpabilidade. Aracne intentou matarse e Atenea converteuna na primeira araña.

Atenea

A deusa Atenea, a cidade de Atenas e a moeda ateniense, foron simbolizados coa figura do moucho común, glaux (γλαύξ), coñecido como "moucho de Atenea"-.

O seu animal favorito é o moucho; a súa planta, a oliveira. Atenea descríbese tradicionalmente como a “deusa dos ollos garzos”. Pola protección que concede a Ulises a e Heracles, Atenea simboliza o auxilio achegado polo espírito á forza bruta e o valor persoal dos heroes. Por iso, é considerada no mundo grego, sobre todo en Atenas, a súa cidade (á que dera o seu nome), como a deusa da Razón.

Preside as artes e a lectura. Non obstante, mantén unha relación máis estreita coa Filosofía que coa Poesía e a Música. Tamén é a protectora das fiandeiras, tecedoras, bordadoras etc. No seu carácter de deusa da actividade intelixente, con frecuencia era escollida como protectora e patroa das cidades. Ademais de Atenas, contaba con templos como Esparta, Mégara, Argo etc.

Hai semellanzas entre Hefesto e Atenea porque tamén protexe aquelas artes e oficios. Pero así mesmo dise que o deus intentou violala, e que, mentres ela escapaba, derramou el o seu seme sobre a perna dela. 

Atenea

Atenea é a filla de Zeus e de Metis, chamada posteriormente polos romanos Minerva. 

É unha das seis deusas principais do panteón grego clásico. 

Deusa da sabedoría, gardiá da xustiza e das leis. 

Aínda que é unha deusa virxe actúa como nai adoptiva de heroes como Perseo e Teseo, e é adorada desde moi antigo como patroa de Atenas, onde se construíu o Partenón, o Erecteión e os Propileos para adorala. Nos mitos clásicos nunca tivo consorte ou amante, e por iso a miúdo era coñecida como Atenea Partenos ("virxe"). 

Represéntase coa armadura hoplítica, é dicir, coa lanza, o casco (na nosa imaxe non o leva) e a éxida (aquií leva como unha túnica pero sería unha especie de coraza de pel de cabra). 

O seu nacemento foi accidentado, pois Zeus, tras deixar preñada a Metis, e para evitar os celos da súa esposa Hera, cómea. Co paso do tempo Zeus sofre unhas incribles dores de cabeza. Acode a Hefesto, quen lle abre a cabeza coas súas ferramentas de ferreiro, de onde nacerá Atenea, xa adulta e armada.