Robert E. Howard
O SOL OCULTÁBASE. As inmensas sombras estendíanse rapidamente polo bosque. Naquel estraño crepúsculo dun día de fins de verán vía ante min o sinuoso carreiro que desaparecía entre as inxentes árbores. Tremía e miraba ocasionalmente por encima do ombreiro con certo temor. Millas ás miñas costas achábase o pobo máis próximo... millas á fronte achábase o seguinte.
Miraba a dereita e esquerda mentres continuaba a marcha e, de cando en vez, lanzaba unha ollada cara atrás. Tamén de cando en vez detíñame bruscamente, empuñando o estoque, ao ouvir a rotura dos ramajes que desvelaba a presenza dalgún animal. Un animal?
Con todo, o carreiro continuaba, e eu seguíao, pois, de todos os xeitos, non podía facer nada mellor.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.