A morte

Cando un morre, todo o mundo debe deixar algo detrás, dicía o meu avó. Un fillo, un libro, un cadro, unha casa, unha parede levantada ou un par de zapatos. Ou un xardín plantado. Algo que a túa man tocará dun modo especial, de modo que a túa alma teña algún sitio onde ir cando ti morras, e cando a xente mire esa árbore, ou esa flor, que ti plantaches, ti estarás alí. Non importa o que fagas - dicía - en tanto que cambies algo respecto de como era antes de tocalo, converténdoo en algo que sexa como ti despois de que separes diso as túas mans. A diferenza entre o home que se limita a cortar o céspede e un autentico xardineiro esta no tacto. O cortador de céspede igual podería non estar alí. O xardineiro estará alí para sempre.

Farenheit 451, Ray Bradbury