HISTORIA DA ARTE

As técnicas pictóricas exipcias

Na arte exipcia os relevos ocupaban as superficies arquitectónicas de pedra e as de madeira. Na execución dos relevos se alisaba primeiro o muro sobre o que se ía a traballar (estucándolo se era necesario), para obter a maior uniformidade posible. Ao cubrir as fiadas de pedra cunha capa de estuco, a superficie de representación ampliábase. Este espazo permitía a representación dunha escena triunfal na que se destacaba a figura do faraón. A continuación, sobre a superficie, debuxábanse as siluetas en trazos vermellos, para proseguir co finísimo traballo de buril que debía rebaixar o contorno das figuras. Empregáronse alternativamente dous tipos de relevos (bajorrelieve e relevo rehundido), realizados con técnicas diferentes e cos cales se obtiñan sutís matices expresivos. No bajorrelieve procedíase a eliminar materia da parede rochosa ou da madeira para resaltar a figura do fondo nun suave modelado.

No relevo rehundido actuábase sobre a parede para deixar gravado o debuxo sobre a pedra. Unha vez debuxouse o contorno, extraíase a materia sobrante socavándolo, para iso utilizouse unha técnica de cincel, que deixaba o asuco en ángulo recto. Con este sistema as siluetas das figuras quedan afundidas por baixo do plano que serve de fondo e a captación de luz é tal, que sempre hai unha zona iluminada e outra en sombra. A zona que recibe a luz directamente debuxa un filamento luminoso que contrasta coa sombra negra do contorno. Así, a figura parece percorrida por un dobre perfil, branco e negro, que nos muros exteriores, mesmo co sol máis cegador, permite distinguir perfectamente as siluetas.

Non había relevos sen pintar, aínda que as obras que contemplamos na actualidade perderon por completo o seu primigenio colorido.