25 de xuño de 2019

HISTORIA DA ARTE

O busto da raíña Nefertiti

As esixencias do novo estilo mantivéronse tamén na estatuaria dos altos dignatarios. Os principais trazos conservados foron a lonxitude do pescozo e a deformidade craneana. Estas dúas
características distinguiron tamén un dos bustos máis coñecidos e encomiados de toda a escultura exipcia, o da raíña Nefertiti.
Este busto do consorte de Akhenatón é un retrato en pedra calcaria policromada con incrustaciones de vidro nos ollos. Os trazos elegantes do seu pescozo de cisne, admirablemente esvelto, aínda se acentúan máis coa tiara azul que coroa a cabeza. Os trazos sensuais de beizos, pómulos, mentón e nariz confiren ao rostro unha beleza sumamente estilizada.
Neste período a escultura afirma con rotundidade a sensualidade do corpo feminino. A voluptuosidad maniféstase sen ningún tipo de recato baixo o fino tecido transparente que cobre o corpo.
Tras a morte de Akhenatón se reinstauró o culto a Amón, aínda que algúns dos novos matices introducidos pola súa doutrina mantivéronse vixentes tal como apréciase na tumba do seu sucesor, Tutankhamón. Nesta atopáronse numerosos obxectos que responden aínda ao estilo de Amarna. Entre eles destacan unha serie de catro figuras en madeira policromada. Trátase de deusas gardiás das vísceras do defunto, cubertas con túnicas cinguidas ao corpo que deixan entrever as formas femininas.
Curiosamente estas estatuas teñen a cabeza volta cara a un lado, en sinal de solicitar respecto, actitude que se aparta da estrita lei de frontalidad da escultura exipcia.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.