350.- Que che move, home, a abandonar as túas habitacións da cidade, a deixar parentes e amigos, a percorrer lugares campestres atravesando montes e vales, se non é a beleza natural do mundo, a
que, pensándoo ben, só podes gozar co sentido da vista? E se o poeta quere entón chamarse, el tamén, pintor, por que non aproveitas as súas descricións daqueles sitios, e quédasche en casa sen ter que soportar a calor excesiva do sol? Ao fresco, sen axitación, sen perigo de enfermarche, non conseguirías así un máis útil resultado con menos fatiga? Pero a alma non lograría entón o beneficio que os ollos -xanelas da súa habitación- concédenlle, de contemplar as alegres paisaxes de umbrosos vales, regados polo curso juguetón e sinuoso dos ríos; as variadas flores que harmonizan as súas cores para encanto dos ollos, e todas as outras cousas que se manifestan á vista. E se o pintor, nos días fríos e duros do inverno, ofréceche a imitación deses mesmas paisaxes e doutros que foron escenario dos teus praceres; se nela podes verche de novo en compañía da túa amada, cabe a unha fonte, rodeado de floridas pradarías, baixo a doce e verde sombra das árbores, non sentirás un deleite moi superior ao de ouvir os mesmos efectos descritos polo poeta?
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.