Aforismos de Leonardo

604.- Non me xulgarán seica xactanciosa e soberbia ao verme colocada, pequena partícula de neve, en tan elevado sitio, e permitindo que tanta cantidade de neve canta poida ver desde aquí, ocupe un lugar inferior ao meu? A miña cativez non merece á verdade unha posición tan elevada, e ben podería sucederme, en proba da miña insignificancia, o que onte aconteceu ás miñas compañeiras, as cales foron en poucas horas consumidas polo sol; e diso foi causa o usurpar un posto máis alto que o que lles correspondía. Eu quero fuxir da cólera do Sol e descender até un lugar apropiado ao meu mezquindad. E, arroxándose abaixo, fose rodando por sobre as outras neves. Pero a medida que baixaba o seu tamaño crecía en proporción, de maneira que, ao terminar o seu curso sobre un cerro, mostrouse case tan grande como el. E ela foi a última que o sol derriteu naquel verán. Dicimos isto á mantenta dos humildes, que son exaltados.