HISTORIA DA ARTE

Detallismo pictórico: unha atenta observación da realidade

Nas primeiras pinturas murais aplícase unha gama de pigmentos reducida (marróns, negros, brancos, vermellos e verdes), mesturada cunha habilidade tal que proporciona gran variedade de matices, como mostra unha pintura procedente dunha mastaba de Meidum (As ocas, Museo Exipcio, O Cairo), pertencente a Nefermaat, alto dignatario da IV dinastía. A representación mostra unha caza de paxaros con trampa. Sobre un fondo rosáceo-gris, as ocas do Nilo campean libremente. Os corpos das ocas están representados no seu perfil característico con gran detalle. A minuciosidade de cada unha das plumas revela unha fidelidade ao modelo orixinal que só pode ser captado mediante unha atenta observación do natural. Aos tons brancos e negros incorpórase a cor nunha gama de vermellos, amarronados e verdes.

Outros fragmentos, con representacións de paxaros e crocodilos da tumba de Metheth de VI dinastía, en Saqqarah (Museo do Louvre, París), mostran as figuras captadas cuns cuantos e significativos trazos esenciais e cunha gran seguridade e madurez de trazo. En comparación co animal, a representación da figura humana está limitada pola rixidez do canon, que non é tan estrito nos personaxes secundarios ou considerados de clase social inferior, tales como criados, artesáns e campesiños. Estas figuras adquiren maior vivacidad, non só na mirada senón tamén polo dinamismo dos xestos e as posturas. Represéntase a estes personaxes traballando (escenas das tumbas da IV e V dinastías). As figuras de leñadores, pastores e campesiños son moi expresivas. Con todo, cando as mesmas figuras son portadoras de ofrendas, como no caso da tumba de Ank-Ma-Hor, en Saqqarah, plasman unha maior contención e rixidez.