Non resulta fácil pensar en computadores sen preguntarse se algunha vez substituirannos, se serán quen de nos remplazar, tras consideraranos anticuados e se librarán de nós do mesmo xeito en que nos sacamos de enriba as lanzas e os chisqueiros de roda?
Se imaxinamos uns cerebros tipo ordenador, dentro das imitacións de metal dos seres humanos aos que chamamos robots, o medo é aínda máis directo. Os robots parécense tanto aos seres humanos que a súa mesma aparencia pode imbuírlles ideas de rebelión.
Se imaxinamos uns cerebros tipo ordenador, dentro das imitacións de metal dos seres humanos aos que chamamos robots, o medo é aínda máis directo. Os robots parécense tanto aos seres humanos que a súa mesma aparencia pode imbuírlles ideas de rebelión.
O mundo da ciencia ficción enfrontou con este problema nos anos vinte e trinta, e foron moitos os contos escritos con cautela respecto a robots que, unha vez construídos, volvíanse logo contra os seus creadores e destruíanos.
Cando eu era mozo empecei a cansarme cada vez máis de todas estas cautelas, posto que me parecía que un robot non deixaba de ser unha máquina e os seres humanos están constantemente construíndo máquinas. Dado que todas as máquinas son perigosas, dunha maneira ou outra, os seres humanos tampouco deixaron nunca de construír proteccións nelas.
Cando eu era mozo empecei a cansarme cada vez máis de todas estas cautelas, posto que me parecía que un robot non deixaba de ser unha máquina e os seres humanos están constantemente construíndo máquinas. Dado que todas as máquinas son perigosas, dunha maneira ou outra, os seres humanos tampouco deixaron nunca de construír proteccións nelas.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.