Confucio

- Saber que se sabe o que se sabe e que non se sabe o que non se sabe; velaquí o verdadeiro saber. 
Confucio

Proverbio galego

Home que come soso vive moito ou será achacoso.

Vocabulario castellano

-abducción, 








(Del lat. obductio, -onis, separación). f. Dial. Silogismo cuya premisa mayor es evidente y la menor menos evidente o solo probable.
|| 2. Movimiento por el cual un miembro u otro órgano se aleja del plano medio que divide imaginariamente el cuerpo en dos partes simétricas. abducción del brazo, del ojo.
|| 3. Der. Rapto.

Sobre os falsos testemuños contra Don Ramón Franco Bahamonde

MANUEL VÁZQUEZ MONTALBÁN
PAIS 29-08-2003

Carta á súa Excelencia o Xefe do Estado no primeiro ano triunfal da Lei Orgánica (segundo documento achegado por Manuel Vázquez Montalbán, autor de Autobiografía do xeneral Franco).

Sobre a desgraciada desaparición do seu irmán pilotando un avión que ao parecer propúñase bombardear Barcelona, só podo dicirlle, máis de vinte e cinco anos despois, que o mesmo desorde que organiza a vida de don Ramón parece levarlle até a morte. En balde escuadrillas españolas e italianas situadas na base das Baleares sobrevoaron os mares en busca do menor resto dunha previsible catástrofe. O mesmo home que foi capaz de realizar a primeira travesía do Atlántico a bordo daquela escaseza de avión chamado Plus Ultra ou de ser rescatado por un barco inglés das augas do mesmo océano onde había ir a parar noutra travesía atlántica, Los Alcázares-Washington, non puidera sobrevivir a unha simple operación de bombardeo da Barcelona vermella, se é que este era o seu real obxectivo. Non descoñece Vd., Excelencia, as escasas simpatías que o seu irmán suscitaba entre compañeiros da Forza Aérea do glorioso exército nacional, polas súas veleidades do moi próximo pasado, cando foi un pioneiro da subversión capaz de sobrevoar o Palacio Real para insinuar un bombardeo ou se fuxiu de prisións militares en tempos da monarquía para conspirar desde París a favor da II República Española ou conseguiu acta de deputado por Esquerra Republicana de Cataluña, formación separatista, antiespañola e esencialmente antimonárquica, enfrontada a un trono en decadencia....

   

Aforismos de Leonardo

371.- Non ves que, en efecto, o ollo abraza a beleza total do mundo? É xefe da astrología, crea a cosmografía, aconsella e corrixe todas as artes humanas, conduce ao home a diversas partes do mundo, é príncipe das matemáticas, as súas nocións son ciertísimas, mide a altura e a magnitude das estrelas, descubriu os elementos e as súas posicións, fixo predicir os acontecementos futuros mediante o curso das estrelas, procreou a arquitectura, a perspectiva e a divina pintura. Oh, ti, excelentísima entre todas as outras cousas creadas por Deus!, con que encomios expresar a túa nobreza? Que pobos, que linguas poderán describir canto operas?

A Coruña onte

HISTORIA DA ARTE

Detallismo pictórico: unha atenta observación da realidade

Nas primeiras pinturas murais aplícase unha gama de pigmentos reducida (marróns, negros, brancos, vermellos e verdes), mesturada cunha habilidade tal que proporciona gran variedade de matices, como mostra unha pintura procedente dunha mastaba de Meidum (As ocas, Museo Exipcio, O Cairo), pertencente a Nefermaat, alto dignatario da IV dinastía. A representación mostra unha caza de paxaros con trampa. Sobre un fondo rosáceo-gris, as ocas do Nilo campean libremente. Os corpos das ocas están representados no seu perfil característico con gran detalle. A minuciosidade de cada unha das plumas revela unha fidelidade ao modelo orixinal que só pode ser captado mediante unha atenta observación do natural. Aos tons brancos e negros incorpórase a cor nunha gama de vermellos, amarronados e verdes.

Outros fragmentos, con representacións de paxaros e crocodilos da tumba de Metheth de VI dinastía, en Saqqarah (Museo do Louvre, París), mostran as figuras captadas cuns cuantos e significativos trazos esenciais e cunha gran seguridade e madurez de trazo. En comparación co animal, a representación da figura humana está limitada pola rixidez do canon, que non é tan estrito nos personaxes secundarios ou considerados de clase social inferior, tales como criados, artesáns e campesiños. Estas figuras adquiren maior vivacidad, non só na mirada senón tamén polo dinamismo dos xestos e as posturas. Represéntase a estes personaxes traballando (escenas das tumbas da IV e V dinastías). As figuras de leñadores, pastores e campesiños son moi expresivas. Con todo, cando as mesmas figuras son portadoras de ofrendas, como no caso da tumba de Ank-Ma-Hor, en Saqqarah, plasman unha maior contención e rixidez.