A reforma de Amarna: unha nova representación na arte

A reforma relixiosa imposta por Amenofis IV acentúa a utilización de recursos expresivos aplicados, sobre todo, na representación da realeza. O esquema convencional da figura (fronte, perfil) mantense, introducindo modificacións visibles no canon. Na pintura que representa á parella Akhenatón e Nefertiti coas síuas seis fillas (Ashmolean Museum, Oxford), as figuras teñen os cranios ovalados, os beizos carnosos e non están representados estritamente de perfil. No queixo e o pescozo aparecen enrugas, do mesmo xeito que a zona do ventre, que xa non é lisa senón avultada. Os músculos das pernas gañaron volume.

A gama cromática adquire unhas tonalidades radicalmente novas nesta escena de tons vermellos que se estenden sobre o fondo e as figuras. As tintas non son absolutamente planas, o pigmento intensifícase en determinadas zonas como as fazulas, para expresar volume en degradación tonal.

A posición das figuras abandona o hieratismo, sobre todo en dúas das princesas que rebuldan sentadas sobre uns coxíns. O gusto polo detalle mantense na decoración do fondo, coa descrición dos debuxos xeométricos e tamén das xoias.

A natureza tamén recibe especial atención nos muros do palacio da raíña Nefertiti, en Tell-el-Amarna. Represéntanse xardíns repletos de plantas e hai un estanque, no que revolotean múltiples paxaros. Estas escenas mostran ademais un vivo cromatismo e un debuxo solto. Os paxaros represéntanse voando libremente. A supremacía do deus Atón fai que o faraón pareza nestas pinturas máis humano. Tanto é así que a familia real foi pintada nos momentos máis íntimos da súa vida cotiá. Ambos os consortes foron, por tanto, reproducidos mostrando os seus vínculos afectivos e sentimentais. O ton intimista que caracteriza a estas representacións nunca fora plasmado con anterioridade.