Historia

As grandes migracións galaicas no período neolítico foron marítimas; e, en vez de dirixirse cara ao sur, como xeralmente farían na historia rexistrada, dirixíronse cara ao norte para traer a aquelas terras, que comezaban a quentarse cos rudimentos da civilización, a agricultura, a gandería, a roupa e unha serie de monumentos megalíticos, simbolizados polas mámoas (mamuts de pedra), monumentos funerarios que demostran o alto culto que este pobo tiña polos mortos, e tamén o grao da súa evolución na construción de monumentos en pedra, tanto tallados como puídos.

Galicia, marxinalizada polas altas montañas que lle serven de fronteira cos reinos veciños, con só uns poucos puntos de entrada (Asturias, León e Portugal), goza, por outra banda, de fáciles comunicacións marítimas, non só con outras rexións españolas senón tamén con outros países atlánticos e mediterráneos e no Atlántico, cos pobos dos tres Finisterres: a Bretaña francesa, Cornualles co seu Land's End e Irlanda. Calquera que observe o mapa xeral de Europa verá que, xusto ao norte de Galicia, se atopa a Bretaña francesa, que sobresae como unha punta longa do continente europeo para entrar no océano na entrada da Canle da Mancha; ao seu oeste está a punta Finisterre de Cornualles e, máis ao oeste, Irlanda.

...

Emilio González López